İçtihat bülteninden edinilen bilgiye nazaran, tarafların birbirlerine karşılıklı olarak boşanma davası açması sonucunda birinci derece mahkemesi “davalı -karşı davacı erkeğin eşi ve konutuyla ilgilenmediği, eşine fizikî şiddet ve cinsel şiddet uyguladığı gerekçesiyle boşanmaya sebep olan olaylarda erkeğin tam kusurlu olduğunu kabul ederek, erkeğin boşanma davasının reddine, bayanın boşanma davasının kabulüyle tarafların boşanmalarına, bayan lehine maddi ve manevi tazminata, önlem ve yoksulluk nafakasına” karar verdi.
YARGITAY 2. HUKUK DAİRESİ KARARI BOZDU
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, “davacı-karşı davalı bayanın meskende eş olarak üzerine düşen yükümlülükleri yerine getirmediği, erkeğin boşanma davası açmak da haklı olduğu, erkeğin boşanma davasının kabulü gerekirken, reddi istikametinde karar kurulmasının hakikat görülmediği” gerekçesiyle kararı bozdu.
İlk derece Mahkemesince “dosya Yargıtay’da temyiz etabında bulunduğu esnada erkeğin instagram konuşmaları ile bayanla barışma gayreti içerisinde olduğu, eşine çaya davet ettiği, “hiçbir şey için geç değil” diyerek tekrar görüşmek istediğini beyan ettiği, davadan sonra gönderildiği sabit olan iletilerin bayana gönderilmesi, boşanma davasındaki olayları müsamaha ile karşılama sayılabilecek davranışlardan olup af niteliğinde olduğu” gerekçesiyle direnme kararı verdi.
DOSYA YARGITAY HUKUK GENEL HEYETİNE GÖNDERİLDİ
Hukuk Genel Kurulunca “mahkemenin direnme olarak isimlendirdiği temyize mevzu kararın yöntem hukuku manasında gerçek bir direnme kararı olmadığı; birinci kararda tartışılıp, değerlendirilmemiş yeni bir münasebete dayalı yeni karar niteliğinde olduğunun kabulü gerektiği, hâl bu türlü olunca, kurulan bu yeni kararın temyizen incelenmesi vazifesi Hukuk Genel Şurasına değil, özel daireye aittir. Bu nedenle yeni karara yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için belge özel daireye gönderilmelidir” münasebeti ile belge tekrar Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’ne gönderildi.
YARGITAY 2. HUKUK DAİRESİ: BARIŞMA TEKLİFİ YAHUT GÖRÜŞMESİ AF NİTELİĞİNDE KABUL EDİLEMEZ
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, belgeyi tekrar ele alarak “Bozma sonrası değişik münasebet ile kurulan karara ait yapılan inceleme sonucunda; Mahkemece davalı-karşı davacı erkeğin boşanma davası, davacı-karşı davalı bayandan kaynaklanan kusurlu davranışların, erkek tarafından affedildiği gerekçesiyle reddedilmiş ise de evlilik birliğinin devamı için barışma teklifi yahut görüşmesi af niteliğinde kabul edilemez. Bu halde, davacı-karşı davalı bayanın birlik vazifelerini yerine getirmediği anlaşılmaktadır. O halde taraflar ortasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısında davalı-karşı davacı erkek de dava açmakta haklıdır. Bu kurallar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine nazaran, davalı-karşı davacı erkeğin boşanma davasının da kabulü (TMK m.166/2) ile boşanmaya karar verilecek yerde yetersiz münasebet ile erkeğin davasının reddi gerçek bulunmamış” gerekçesiyle birinci derece mahkemesinin kararını tekrar bozarak evlilik birliğinin devamı için yapılan barışma teklifini yahut görüşmesini af niteliğinde kabul etmedi. Böylece, boşanma davasındaki öteki eşin kusurlu davranışları da boşanma sebebi sayıldı.
“KARAR BOŞANMA HUKUKU AÇISINDAN YERİNDEDİR”
Kararı kıymetlendiren İstanbul Barosu üyesi Avukat Fatih Karamercan şunları söyledi: “Boşanma davası süren eşlerden birisi, birden fazla vakit evlilik birliğinin devam etmesi için öteki eşiyle tekrar görüşmek istemektedir. Bu iradesini de yazılı ileti ve toplumsal medya yoluyla yansıtmaktadır. Burada kıymetli olan bu barışma teklifinin yahut görüşmesinin öteki eş tarafından olumlu karşılık bulması yani kabul edilmesidir. Bu barışma teklifinin yahut görüşmesinin, başka eş tarafından olumlu karşılık bulmaması durumunda, öteki eşin boşanma dava evrakında dayanılan kusurlu davranışları boşanma sebebi olmaya devam edecektir. Hakikaten, Yargıtay Hukuk Genel Heyeti da, ‘barışma teşebbüsü kabul ile sonuçlanmadığından bir aftan kelam edilemez’ halinde 03 Haziran 2020 ve 11 Kasım 2020 tarihinde kararlar vermiştir”.