Prof. Dr. Metin Pişkin’in 1154 ilkokul ve ortaokul öğrencisi üzerinde yaptığı araştırmada, sözel zorbalıkta mağdur oranı yüzde 33,5, zorbalık yapan oranı 7,1, hem yapan hem de mağdur oranı ise yüzde 14,5 olarak belirlendi.
Fizikî zorbalıkta ise kurban oranı yüzde 26,3, zorbalık yapan oranı yüzde 6,9, hem yapan hem mağdur oranı yüzde 12,5 çıktı. Araştırmada 3’üncü zorbalık çeşidi olarak öne çıkan dışlama üzere tekniklerle yapılan ‘dolaylı zorbalık’ta kurban oranı yüzde 20,5 olarak belirlendi.
Erkek öğrenciler ortasında kurban oranı yüzde 29,4, kızlarda ise yüzde 41,3 olarak belirlenirken; kız öğrencilerin daha fazla mağdur olduğu, erkeklerin ise daha fazla akran zorbalığına başvurduğu ortaya çıktı.
‘HER 4 ÖĞRENCİDEN 1’İ FİZİKÎ ZORBALIK MAĞDURU’
Araştırmayı pahalandıran Prof. Dr. Metin Pişkin, “İlkokul ve ortaokullarda öğrencilerin yaklaşık yüzde 50’si bir biçimde ya zorbaca kelam ve hareketlerde bulunmuş ya da bunun mağduru olmuş. Her 3 öğrenciden 1’inin sözel zorbalığa uğradığını, her 4 öğrenciden 1’inin fiziksel zorbalığa uğradığını, her 5 öğrenciden 1’inin ise dolaylı zorbalığa uğradığını görüyoruz. Öğrencilerin yüzde 55’inin sözel zorbalıkta, yüzde 45’inin fizikî zorbalıkta ya zorba ya mağdur olarak bir tarafı olduğunu, her 3 öğrenciden 1’inin de dolaylı zorbalığın bir tarafında olduğunu görüyoruz” dedi.
‘KARAKTER EĞİTİMİNE KIYMET VERİLMELİ’
Akran zorbalığını tedbire ve uğraş etmek için çocukların okulda karakterlerini geliştirecek pahalarla donatılması gerektiğini belirten Prof. Dr. Pişkin, şu kelamları kullandı:
- “Zorbalığa uğrayan öğrenci okula gitmek istemez. Mutsuz, kızgın, öfkeli, depresif bir öğrenci ortaya çıkabiliyor. Vakit zaman bile olsa cinayet ve intiharla sonuçlanabiliyor. Her 3 öğrenciden 1’inin bile zorbalığın bir tarafında olduğunu düşündüğümüzde yaklaşık 20 milyon öğrencinin olduğunu varsayarsak her 5 öğrenciden 1’i bile mağdur olsa okullarımızda yaklaşık 4 milyon öğrenci sistematik bir biçimde mağdur.
- Okullar yalnızca öğrencinin akademik gelişimine değil birebir vakitte onların toplumsal ve duygusal gelişimine de kıymet vermek zorundalar. Hissini fark edemeyen, hissini tanımayan, yönetemeyen, sorunu şiddet yoluyla çözen beşerler olduğu sürece toplum da sorundan kurtulamaz. Okullar yalnızca çocukların akademik gelişimine değil, çocukların tıpkı vakitte karakter eğitimlerine de ehemmiyet vermek zorundadırlar.”